 |
چرا کمک گرفتن از زبان فارسی؟ |
استفاده از L1 یا همون زبان اول در محیط آموزشی زبان دوم بخش جدانشدنی هر کلاس آموزشیه
در فضای آموزشی ایران هم زبان فارسی نقش Facilitator یا تسهیلگر رو داره که میتونه روند یادگیری رو آسون تر کنه.
اساتید باتجربه براساس پشتوانه علمی در زمینه استفاده از L1 از زبان فارسی استفاده میکنن چون میدونن باعث یادگیری بهتر میشه. اما باید بدونیم که این پشتوانه علمی چیه و دقیقا به ما چی میگه!
 |
یادگیری معنادار |
محققان از نظر شناختی یا Cognitive بر این باورند که زبان آموزان میتونن از زبان اولشون برای یادگیری هر مفهوم و concept جدیدی مثل زبان استفاده کنن و ممنوع کردن زبان اول باعث جلوگیری از قوه ی شناخت زبان آموز میشه که پُل بین دانسته ها و نداسته های فرد رو از بین میبره اما استفاده L1 میتونه اطلاعات جدید رو به اطلاعات قبلی هر زبان آموز ربط معنادار بده، در واقع نظریه ی Meaningful Learning یا یادگیری معنادار Asubel رو عملی کنه.
 |
میانبر برای یادگیری |
گروه دیگه ای از محققان هم زبان اول رو یک ابزار اجتماعی-شناختی یا همون Socio-cognitive tool میدونن که به عنوان یک میانبر میتونه باعث ارتباط بیشتر بین زبان آموزان بشه تا بتونن مشکلات و موانع حین یادگیری زبان دوم رو به حداقل برسونن. در حوزه ی آموزش زبان به این نوع ارتباط collaborative dialogue یا گفتگوی مشارکتی گفته میشه.
 |
تسریع‌کننده یادگیری |
این موارد علمی نقش بسزای زبان اول رو در یادگیری زبان نشون میدن. البته باید بدونیم نقش اصلی L1 اینه که یادگیری L2 رو زیادتر یا Maximize کنه. دیگه فکر نمیکنم تردیدی در اهمیت استفاده بجا و درست از L1 وجود داشته باشه. همچنین براساس مدل Krashen اگر زبان آموز با حجم زیادی از مطالب نامفهوم و غیرقابل درک مواجه بشه روند یادگیری زبان رو خودش متوقف میکنه، block میکنه چون استرس گرفته و فیلترهای عاطفیش یا بهتره بگیم affective filters بالا رفته. وظیفه ی اساتید باتجربه پایین آوردن این فیلترهاست که یکی از بهترین راههاش استفاده بجا از L1 هستش. این استفاده ی بجا از زبان اول توسط استاد نه تنها باعث میشه زبان آموزان ،خصوصا زبان آموزان سطوح پایین‌تر، با اعتماد به نفس بیشتر و استرس کمتر به یادگیری زبان بپردازن بلکهباعث میشه input یا ورودی زبانی هم شکل قابل قبولی به خودش بگیره. دیگه نه زیاد سخته و نه زیاد آسون. بهش میگیم i+1 که اون 1 به ما میگه که اطلاعات ورودی باید فقط یکم سختتر از سطح دانش دانشجو باشه و نه خیلی سخت.
